‘Dwarsgedachten’

Mijn grootmoeder langs vaderszijde was actief in de gewestleiding van de kajotsters. Monseigneur Jozef Cardijn was haar idool. Vandaag heb ik het op het strand met mijn zoon over enkele ‘Dwarsgedachten’ van Louis Tobback. Mijn zoon is enthousiast over het boek met de gelijknamige titel, in 2019 geschreven door Jan Lippens in gesprek met de voormalige burgervader van Leuven. Wat zou mijn grootmoeder ervan vinden dat haar 18-jarige achterkleinzoon zich aangetrokken voelt door het socialisme van Louis? Zou ze er iets op tegen hebben? Zou haar engagement in de Katholieke Arbeidersjeugd (KAJ) inderdaad geïnspireerd geweest zijn door de strijd tegen het rode gevaar zoals Louis beweert? Zou ‘oma’ écht gedreven geweest zijn om ‘de oprukkende verderfelijke invloed van het socialisme op de arbeidersjeugd in te dijken’?

Van tot waar hij al gelezen heeft, vindt mijn zoon de visie van Louis Tobback op asiel en migratie het interessants: ‘links heeft te weinig tot geen verhaal als het op dat thema aankomt’, stelt hij, ‘in de visie van Tobback kan ik mij wel vinden’. ‘Het is logisch dat we binnen laten wie we nodig hebben’, vervolgt hij, ‘en dat we zorgen voor wie in échte nood verkeert’. ‘De basis van het asiel- en migratiebeleid moet solidariteit zijn. Die realiseren we trouwens ook met goede ontwikkelingssamenwerking. Ik ben het eens met Tobback dat we mensen wereldwijd moeten helpen proces te maken, een proces dat we ook zelf gelopen hebben,  rond bijvoorbeeld betere arbeidsvoorwaarden. Dat is een veel beter recept dan dat alle mensen met slechte loonvoorwaarden naar hier komen.’

Pleidooi voor vier Ministers op een rij!

Binnenkort houdt Minister Liesbeth Homans haar ‘Ronde van Vlaanderen’ in de verschillende provincies. De Minister voor Binnenlands Bestuur zal dan haar beleidsnota 2014-2019 toelichten aan de lokale en provinciale toppolitici en leidend ambtenaren.

Onder de Vlaamse provinciaal gedeputeerden bestaat toch wel enig ongenoegen over het feit dat deze ‘Ronde van Vlaanderen’ doorgaat nog voor Minister Homans ook maar één keer een politiek overleg heeft gehad met de gedeputeerden in Vlaanderen.

Het feit dat er nog altijd geen politiek overleg heeft plaats gevonden tussen de Minister en de gedeputeerden valt niet in goede aarde. Ten eerste voelen gedeputeerden zich niet erkend als politieke gesprekspartners die door het volk verkozen zijn. Maar vooral blijft onduidelijk waar de Minister voor Binnenlands Bestuur nu echt naartoe wil met de interne staatshervorming?

Op vlak van de persoonsgebonden bevoegdheden sport, cultuur, jeugd en welzijn zijn gesprekken aan de gang tussen de provinciebesturen en verschillende vakministers. Al naargelang de minister is de weg van de ‘uitkanteling van de bevoegdheid naar Vlaanderen’ minder of meer duidelijk.

De weg die Minister Gatz schetst, is methodologisch en wat betreft het tijdspad, nog het duidelijkst. Minister Gatz wil tegen einde juni 2015 werkafspraken hebben gemaakt met de verschillende provincies. Zijn uitgangspunt is ook dat hij alles overneemt en dat er geen mensen bevreesd moeten zijn voor hun job.

Minister Vandeurzen is veel minder duidelijk en uitgesproken terwijl beweringen van Minister Muyters dan weer op de helling worden gezet door het kabinet van de Minister voor Binnenlands Bestuur zelf. Was het in het najaar van 2014 nog duidelijk dat ‘sportactiviteiten die geïntegreerd zijn in provinciale domeinen’ tot de bevoegdheid zouden blijven behoren van de provincies, dan zou het kabinet Homans dit nu weer ter discussie stellen…

Voor verschillende dossiers en onderdelen van de interne staatshervorming is onduidelijk van welk hout de Vlaamse regering nu eigenlijk pijlen wil maken? Wil ze iedereen en alles overnemen, of wil ze besparen? Wil ze een efficiënter beleid, of ook een effectiever beleid? Welke concrete politieke bedoelingen heeft de Vlaamse overheid ten aanzien van de provincies? En wat mogen de provincies, omgekeerd, nog van Vlaanderen verwachten?

Waarom gaat de Minister voor Binnenlands Bestuur  een politieke dialoog met de gedeputeerden van Vlaanderen uit de weg? Waarom hebben de Vlaamse gedeputeerden al niet lang een politiek gesprek gehad met de vier ministers voor sport, jeugd, cultuur, welzijn en binnenlands bestuur samen, op één rij?

Zijn de  Ministers er zelf niet uit? En houdt Minister Homans haar collega’s in een onbestemde greep? Zou het kunnen dat bijvoorbeeld Minister Gatz voor zijn beurt spreekt, en toch moet terugkomen op zijn bewering dat de uitkanteling van de provinciale jeugd- en cultuurwerking naar Vlaanderen geen besparingen impliceren?

Zeker is dat deze manier van werken van de Vlaamse regering iedereen handen vol energie kost en, vrees ik, ook nodeloos veel geld . De visie achter de interne staatshervorming is zoek. De grond van de zaak wordt niet geraakt. Er is nog geen globaal ‘beter project’ -ik zie het toch niet- waarvoor beleidsmakers op het provinciale niveau zich samen met Vlaanderen kunnen engageren.

Deze werkwijze kan niet alleen anders. Deze werkwijze moet anders! Een gesprek tussen  de gedeputeerden van Vlaanderen en mevrouw Homans dringt zich meer dan op.

Evenwicht

Op 8 januari 2013 stelde Monique Swinnnen, eerste gedeputeerde van de provincie Vlaams-Brabant, de beleidsintenties van het nieuwe provinciaal bestuur voor. Op de zitting van 22  januari kregen de verschillende fracties in de provincieraad de gelegenheid om heel kort hun eerste bedenkingen  bij de verklaring weer te geven. Als fractieleider van de Groenen bracht ik  gisteren de onderstaande boodschap:

“Als Groenen kunnen we ons goed vinden in de beleidsverklaring van 8 januari van de provincie Vlaams-Brabant. Die verklaring maakt duidelijk dat de provincie echt een evenwicht wil bewerkstelligen tussen ecologie, economie en sociale belangen.

Een duurzaamheidstoets zal doorheen alle diensten en besluitvorming lopen en de keuze voor een duurzame aanpak uit zich nu al in verschillende beleidsopties. Binnen het terrein van de ruimtelijke ordening wordt gekozen voor het vrijwaren en de versterking van de schaarse open ruimtes terwijl nieuwe bijkomende ontwikkelingen geclusterd zullen worden langs bestaande mobiliteitsassen. Het STOP-principe wordt dan weer het uitgangspunt van het provinciaal mobiliteitsbeleid. Het wegwerken van “missing links”  op vlak van trage wegen en voetpaden, de inzet op functionele fietsverbindingen naar school en werk, de uitbouw van het fiets-GEN rond Brussel waarborgen de mogelijkheden van toekomstige generaties om zich veilig te kunnen verplaatsen zonder negatieve impact op het milieu.

Verder is er ook de intentie van de provincie om de biodiversiteit in Vlaams-Brabant te verbeteren. Gemeenten zullen gestimuleerd worden om hun verantwoordelijkheid tot behoud en herstel van de biodiversiteit op te nemen. En daar komt nu ook de ontplooiing van een volwaardig klimaatbeleid bij. De Groene fractie is verheugd dat de provincie Vlaams-Brabant haar  verantwoordelijkheid opneemt. Het getuigt van moed dat de provincie voor zichzelf op dit terrein een voorbeeldrol weglegt.

Zoals de beleidsverklaring stelt, zal het wel nodig zijn om in samenwerking met lokale overheden, bedrijven, onderwijsinstellingen en middenveldorganisaties een echt klimaatplan te ontwikkelen. Vervolgens zullen ook voldoende financiële middelen moeten worden samengebracht in een klimaatfonds om dit plan te realiseren.

Wij geloven dat, naast de positieve effecten op het leefmilieu, het klimaatneutraal maken van onze provincie een impuls zal geven aan de (kennis)economie en aan nieuwe industrietakken in het domein van groene energie, transport zonder CO2-uitstoot, gerecycleerde materialen en energiezuinige gebouwen. Dit zal leiden tot jobcreatie, energie- en materialenonafhankelijkheid en gezondere leef-en werkomstandigheden. Ecologische en economische ambities kunnen en moeten elkaar volgens ons versterken.

Maar onze fractie is ook blij met de intenties op vlak van armoedebestrijding. Hoewel we in de rijkste provincie van het land wonen, mogen we nooit de mensen vergeten die de touwtjes amper aan mekaar kunnen knopen. De kloof tussen arm en rijk is de voorbije jaren immers steeds dieper geworden.

De provincie toont zich terecht ambitieus op het vlak van betaalbaar en duurzaam wonen voor iedereen. Het lijkt zo evident dat iedereen warm en gezond kan wonen, maar voor velen, ook in onze eigen provincie, is dit nu nog slechts een verre droom. Daarom is het goed dat de provincie, voor het eerst, nu ook ‘out-of-the-box’ durft te denken, met bijvoorbeeld woningdelen als mogelijk antwoord op verschillende problematieken tegelijk.

De provincie Vlaams-Brabant heeft een dynamische kijk op gelijke kansen en diversiteit. Als Groenen willen we meewerken om dat zo te houden.  Wat betreft ontwikkelingssamenwerking is het, zoals de beleidsverklaring aangeeft, inderdaad tijd voor een samenwerking met een groter ‘eigen gezicht’. De groene fractie wil graag mee zoeken naar mogelijkheden en middelen om een bilaterale samenwerking van provincie tot provincie en/of regio tot stand te brengen. Binnen dit samenwerkingskader kunnen zich solidariteitsbanden ontwikkelen tussen partners uit Vlaams-Brabant en het Zuiden waarvan men kan veronderstellen dat ze elkaar iets te bieden hebben.

Tot slot doet het de Groene fractie deugd dat we werk zullen blijven maken van een provincie waarin jongeren zich goed voelen.  We zijn helemaal gewonnen voor onderwijsflankerende maatregelen die jongeren helpen bij de beheersing van de Nederlandse schooltaal. We zien ook de zin van projecten die de overgang naar de arbeidsmarkt vergemakkelijken. We zijn blij met initiatieven rond inspraak en met de mogelijkheden om jong artistiek talent te ondersteunen. Participatie en cultuur blijven voor ons sleutelwoorden in de realisatie van een voorspoedige wereld voor iedereen.”

De volledige beleidsverklaring van gedeputeerde Swinnen kan teruggevonden worden op : http://www.vlaamsbrabant.be/over-de-provincie/beleid-en-bestuur/rol-van-de-provincie/strategische-nota/nieuws-beleidsverklaring-vlaams-brabant-2013.jsp .

Sing for the Climate

Gisteren verzamelden zo’n 2000 mensen op de Leuvense Grote Markt om te zingen voor maatregelen om de klimaatopwarming tegen te gaan. Klimaatexpert Peter Tom Jones riep op om op lokaal vlak, in steden en provincies, in beweging te komen:

Regenboog

In België worden elk jaar 350 nieuwe HIV diagnoses gesteld. Dat is evenveel als jaarlijks in gans Australië. Daarbij komt dat jongeren in het algemeen vroeger en talrijker seksuele contacten hebben. Ze zijn echter niet altijd goed geïnformeerd en daardoor heel kwetsbaar voor SOA’s. Daarom is een laagdrempelig provinciaal centrum waar men zich anoniem kan laten  testen op SOA’s en HIV zeer zinvol. Een campagne naar model van de “zet-‘m-op”-campagne van 1993  zou daarenboven een dankbaar kader kunnen zijn waarbinnen het onderwijs haar aandacht voor seksuele gezondheid  kan versterken.

In het algemeen kan het onderwijs een belangrijke actor zijn bij de zelfaanvaarding van holebi’s. Tegelijk is het onderwijs ook de maatschappelijke sector bij uitstek om jongeren tolerantie en respect bij  te brengen. De provinciale overheid kan het onderwijs bij deze taak helpen. Ze kan  vormingen organiseren voor leraren en leermiddelen ter beschikking stellen, maar ze kan scholen ook ondersteunen bij het omgaan met gevallen van holebi-agressie. Holebi-jongeren zouden op school formeel terecht moeten kunnen in geval van geweld. Tegelijk moet er een professionele omkadering voor de ‘agressoren’  voor handen zijn. Ervaring leert immers dat jongeren die holebi-jongeren aanvallen, vaak zelf meer dan onzeker zijn en helemaal niet goed in hun vel zitten.

Gisterenavond kwamen deze en vele andere onderwerpen aan bod in het debat van de holebikoepel van Vlaams-Brabant rond een lokaal holebi-en transgenderbeleid. Die koepel telt inmiddels 22 leden en heeft een permanent huis in Kessel-Lo. Aan het einde van het debat waren alle deelnemers het eens  om de werking van de Vlaams-Brabantse koepel met een professionele kracht structureel te ondersteunen. Het engagement werd genomen om mee te zoeken naar manieren om deze kracht in de toekomst te kunnen verzekeren.

Het debat van gisterenavond werd in goede banen geleid door Jan Demeulemeester, journalist bij Terzake en Kris Gielen, bekend als de bezieler en coördinator van het jaarlijkse holebifilmfestival van Vlaams-Brabant. Op de vraag of de standpunten van de partijen over holebi- en transgender het stemgedrag van het publiek op 14 oktober zou beïnvloeden, antwoordden 15 aanwezigen dat holebi-en transgenderstandpunten doorslaggevend zijn bij de partijkeuze, 41 aanwezigen dat die standpunten bepalend zijn en 12 respondenten dat die standpunten geen rol spelen bij de keuze.

http://www.regenboogbeleid.be/regenboogbeleid/brochure_lokaalbeleid_FINAAL.pdf

Groen Vlaams-Brabant steunt de maatregelen zoals die door de nationale holebikoepel, çavaria, in de brochure ‘Een lokaal holebi-en transgenderbeleid’ worden voorgesteld.  Zo roepen we alle gemeenten van Vlaams-Brabant mee op om elk jaar op 17 mei, dag tegen de homo-en transfobie, een regenboogvlag op te hangen aan het stad- of gemeentehuis.

“Geef een stem aan de stenen!”

Met deze oproep vroeg het bestuur van Scholengemeenschap de Kraal in Herent vanavond aandacht voor het feit dat zij al sinds 2001 wacht op de bouwsubsidies voor haar school in Winksele, maar dat zij zeker niet de enige scholengemeenschap in Vlaams-Brabant en Vlaanderen in dit geval zijn.

Integendeel. De subsidiebehoefte van het vrij gesubsidieerd onderwijs voor het instandhouden van  haar patrimonium zou in totaal 303.875.000 Euro per jaar bedragen, maar in 2012 is er slechts 142.550.000 Euro beschikbaar. De behoeften van de scholen worden niet gedekt, en dit zou helemaal niet anders zijn voor het GO!

v.l.n.r. Elisabeth Meuleman, Hermes Sanctorum, Marieke Van Moere, Tie Roefs.

Vanavond waren Elisabeth Meuleman, Hermes Sanctorum, Marieke Van Moere en ik zelf namens Groen in Herent aanwezig. Wij willen alvast meezoeken naar structurele oplossingen voor dit structureel probleem. Wij willen de stenen van de scholen aan een stem helpen.

STOP

Het weer zag er, zoals op de twee vorige edities van ‘Leuven Autovrij’,  gisterenmiddag niet veelbelovend uit. Toch  namen mijn zoon, jongste dochter en ik ook dit jaar weer deel aan de actie van ‘Wijk voor de Fiets’. Mijn jongste dochter voerde haar hoogstpersoonlijke campagne “de zeven kilometer van de ring rond Leuven helemaal alleen, op eigen kracht en onafhankelijk van de aanhangfiets…”. Zelf wilde ik samen met mijn collega’s van Groen onderstrepen dat ‘Autovrije Zondag’ de komende jaren best zou uitgebreid worden naar de deelgemeenten van Leuven en dat we, willen we van Vlaams-Brabant een klimaatneutrale provincie maken, rekening moeten houden met het feit dat de mobiliteit in Vlaams-Brabant in de komende tien jaar immens zal toenemen.

v.l.n.r Toon Toelen (2de plaats gemeente Leuven), Tie Roefs (1ste plaats provincie Vlaams-Brabant district Leuven), John Vankeijenberg (6de plaats provincie Vlaams-Brabant district Tienen).

Om de doelstelling van klimaatneutraliteit te halen,  is het volgens ons noodzakelijk dat Vlaams-Brabant heel snel en heel bewust kiest voor een ‘slimme mobiliteit’: eerst Stappen, dan Trappen, vervolgens het Openbaar vervoer en tenslotte pas de Personenauto (STOP-principe).  Het is absoluut nodig dat de provincie in de volgende legislatuur meer realiseert dan de 100 km aan fietspaden die er in de voorbije zes jaar maar bijkwamen. Alleen al om de eigen doelstelling van 3000 km recreatieve en functionele fietspaden in Vlaams-Brabant waar te maken, zouden er tegen 2018 nog eens 1300 km fietspaden moeten gelegd worden.

v.l.n.r. John Vankeijenberg (6de plaats provincie Vlaams-Brabant district Tienen), Toon Toelen (2de plaats gemeente Leuven), Tie Roefs (1ste plaats provincie Vlaams-Brabant district Leuven).

Met het oog op de realisatie van een klimaatneutraal Vlaams-Brabant is het ook nodig dat we in plaats van een uitbreiding van de ring rond Brussel de realisatie van een uitgebreid Gewestelijk Expres Net-treinaanbod plaatsen en dat we investeren in onderzoek naar en toepassingen van ‘intermodaal’ transport. Zo’n transport integreert verschillende vervoerswijzen en  heeft onder meer de gereputeerde groep Colruyt al geïnspireerd tot klimaatneutrale maatregelen op vlak van logistiek : door overschakeling op spoor- en waterwegen  op een deel van de vrachtwagenritten besparen en zo aanzienlijk minder C02 uitstoten…

Mijn ‘Big Jump’ in de Dijle Leuven 2012

14 oktober 2012

Op 14 oktober 2012 zal ik de lijst voor de provincieraadsverkiezingen in het district Leuven van de provincie Vlaams-Brabant trekken. Ik  doe dit in sterke verbondenheid met de groep en de mandatarissen van Groen Leuven, maar uiteraard ook met alle andere groepen die in het kiesdistrict Leuven en de hele provincie Vlaams-Brabant werkzaam zijn.

Een klimaatneutraal Vlaams-Brabant kan volgens mij niet uitblijven, zeker niet nu ook de stad Leuven de ambitie heeft geformuleerd om tegen 2030 helemaal klimaatneutraal te worden. De provincie moet haar ambities op vlak van C02-neutraliteit dan ook snel scherp stellen.

Bij de realisatie van een klimaatneutraal Vlaams-Brabant kan en moet de provinciale overheid gebruik maken van de kennisinstellingen die ze in huis heeft en is ze als geen ander geplaatst om samenwerkingsverbanden tussen deze instellingen en het bedrijfsleven, in het bijzonder KMO’s, te faciliteren. Op deze wijze kan de provincie bijdragen aan een kenniseconomie die op duurzame wijze bijdraagt aan het behoud van onze welvaart.

Die welvaart is groot in Vlaams-Brabant, maar toch is het belangrijk erover te waken dat onze provincie niet enkel oog heeft voor de koplopers. Zo kan de provincie niet anders dan bijvoorbeeld in rekening brengen dat op haar territorium in 2010 zeker 5000 huishoudens een budgetmeter geplaatst wisten, en dat het aantal leefloners in datzelfde jaar steeg tot 3144. Vlaams-Brabant moet mijn inziens dan ook een belangrijke actor blijven inzake welzijn en, op sociaal vlak, in de bestrijding van armoede en kansarmoede. Ze moet blijven tussenkomen daar waar de nood aan zorg groot is en andere overheden in gebreke blijven.

Aan de ambitie om tegen 2030 klimaatneutraal te worden, moet ook meteen de realiteit gevoegd worden dat verschillende studies uitwijzen dat het verkeer tegen 2030  zal zijn toegenomen. Om dit ‘dragelijk’ te maken is het van het grootst belang dat  er geen projecten zoals ‘Uplace’ worden geïnitieerd die de verkeersdrukte alleen maar groter maken, en dat er, anderzijds, op vlak van mobiliteit bijvoorbeeld snel werk wordt gemaakt van een uitgebreid Gewestelijk Expres Net-treinaanbod.

Ik denk overigens dat de rol van de provincie Vlaams-Brabant op vlak van onderwijs en cultuur ook nog niet helemaal is uitgespeeld en dat het van belang is dat Groen alles op alles zet om haar stem te doen meetellen in de verdere reorganisatie en herverdeling van de bevoegdheden in het kader van de interne staatshervorming.

Ik kies dan ook overtuigd om op het streekgebonden niveau werkzaam te zijn. Samen met Luc Robijns uit Huldenberg op de 2^de plaats en Mia Vandervelde uit Kortenberg op de 3de plaats  wil ik me inzetten voor de provinciale verkiezingen opdat Groen in Vlaams-Brabant mee zou kunnen bijdragen aan een provincie die in de toekomst,  anders georganiseerd, maar dan toch zeker ook innovatief, creatief, beweeglijk,  sociaal en CO2-neutraal is.

Hermes Sanctorum, Tie Roefs en Luc Robijns (uiterst rechts) bij de Eco-Award-uitreiking Vlaams-Brabant in 2009.