En de provincies…? Ze blijven bestaan!

‘Net als de Vlaamse Overheid zullen gemeenten, steden, intercommunales, OCMW’s, provincie en autonome gemeentebedrijven worden gevraagd dat ze hun broeikasgassen met 40% reduceren in 2030 ten opzichte van 2015’, staat er in het regeerakkoord van Jambon I te lezen. En ook in het kader van de economische ontwikkeling wordt verwezen naar de provincies ‘om met betrokkenheid van regionale sociale partners en stakeholders een strategie uit te werken’. De provincies gelden in het regeerakkoord zelfs als belangrijke actoren voor de ‘efficiëntere inzet van de financiële middelen uit het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO)’.

Waar is de tijd dat gewezen Minister voor Binnenlands Bestuur Liesbeth Homans, vandaag voorzitter van het Vlaams Parlement, van de daken schreeuwde dat ze het provinciale bestuursniveau tot op het bot zou uitkleden? Ik maakte het in 2015 mee dat het provinciale inburgerings-en integratiebeleid ‘uitkantelde’ naar Vlaanderen om er de bevoegdheid te worden van het nieuwe Agentschap Integratie en Inburgering.  Ik was vanop de eerste lijn getuige, ook van het feit dat wat er gebeurde verre van ‘altijd goed’ was. De uitoefening van dezelfde persoonsgebonden bevoegdheden door Vlaanderen bleek in vele gevallen niet efficiënter en niet effectiever.

Maar het kan dus verkeren. De provincies zullen blijven bestaan. Dat heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat de N-VA, behalve in West-Vlaanderen, nu zelf in alle provincies mee bestuurt. Inhoudelijk maakt de aanwezigheid van de N-VA in het bestuur van Vlaams-Brabant trouwens (nog) geen groot verschil. Gedeputeerde Bart Nevens van de N-VA heeft totnogtoe geen verandering gebracht: er zijn nog geen accenten gelegd die wij als Groen al niet hadden gelegd op vlak van klimaat, dierenwelzijn of zelfs Noord-Zuid-samenwerking. Deze gedeputeerde doet vaak en graag heel schamper over de Groene fractie, maar in de feiten lijkt hij het grotendeels eens te zijn met het beleid dat we in het verleden in Vlaams-Brabant op de rails zetten.

Klimaatbegroting Vlaams-Brabant nog niet voor morgen!

In  2015, toen Groen nog deel utmaakte van de bestuursmeerderheid in Vlaams-Brabant, overtuigden we vriend en vijand om in te stemmen met een plan om Vlaams-Brabant tegen 2040 klimaatneutraal te maken. Om niet in intenties te blijven hangen vertaalden we het klimaatbeleidsplan ook in een klimaatactieprogramma 2016-2019. Dat actieprogramma moet nu opvolging krijgen in een plan 2020-2023, gegeven dat de nieuwe bestuursmeerderheid het door Groen gestarte klimaatbeleid wil verder zetten.

Om de voortgang op vlak van klimaat goed te kunnen meten, stelden wij op de Vlaams-Brabantse provincieraad van 7 mei 2019 de aanname van een klimaatbegroting voor. Die klimaatbegroting wordt in onze visie gekoppeld aan het klimaatactieprogramma. Een klimaatbegroting geeft weer welke financiële middelen nodig zijn om de verschillende doelstellingen en acties van het klimaatactieprogramma te realiseren. Tegelijk wordt ook een prognose of raming gemaakt van de CO₂-besparing die de verschillende doelstellingen en acties uit het klimaatactieprogramma met zich mee brengen. De klimaatbegroting wordt, net zoals de financiële begroting, jaarlijks voorgelegd aan de provincieraad. Zo kan de efficiëntie van genomen klimaatmaatregelen op de voet gevolgd worden door de verkozenen van het volk, en kunnen we ook de effectiviteit ervan in kaart brengen.

We zijn ervan overtuigd dat meten heel belangrijk is. Zo bleek bij  de evaluatie in 2017 van het klimaatactieprogramma 2016-2019 dat we goed op schema zaten, maar ook dat we nog helemaal geen reden tot juichen hebben. In 2015 en 2016 stootten we in Vlaams-Brabant weliswaar 1 % minder CO₂uit dan in het referentiejaar 2011, maar met een uitstoot van respectievelijk 6.076.314 ton en 6.077.053 ton CO₂deden we het in die jaren in Vlaams-Brabant minder goed dan in 2014.

Waar blijft het bestuursakkoord van Vlaams-Brabant?

Op 3 december 2018 werd de nieuwe provincieraad van Vlaams-Brabant geïnstalleerd. Voortaan behartigen 36 verkozenen de belangen van de Vlaams-Brabanders. Dankzij meer dan 106.000 stemmen die het beleid van Groen in de vorige legislatuur 2012-2018 wilden belonen, telt de fractie van Groen in de nieuwe provincieraad zomaar even 6 leden.

Groen is de derde partij in de provincieraad. CD&V telt één zetel meer en Open VLD heeft één zetel minder. De Groene fractie telt vijf vrouwen en één man. Luka Augustijns, Stefanie De Bock en Noor Mousaid zijn geboren in de jaren negentig. Stef Boogaerts, Sarah Sneyers, en ik zelf zijn geboren in de jaren zestig. We vinden het fantastisch dat in de provincieraad van Vlaams-Brabant ouder (:-)) en jong de handen samen aan de ploeg van de oppositie zullen kunnen slaan.

Het is nog wel de vraag waarover onze oppositie precies zal moeten gaan? Want de nieuwe coalitie met de drie traditionele partijen N-VA, CD&V en Open VLD heeft nog altijd geen bestuursakkoord naar buiten gebracht. We hebben er voorlopig het absolute raden naar wat er in de toekomst staat te gebeuren, in het bijzonder ook met de dingen die wij de laatste jaren mee hebben opgebouwd?

Hoe we rijker kunnen worden van de klimaatverandering!

Afgelopen weekend weerklonk binnen de Verenigde Naties nogmaals de roep om de broeikasgassen massaal en dringend terug te dringen. Zo niet kan de aarde al in 2030 een temperatuurstijging met  1,5 graden bereiken, en zijn de gevolgen voor het leven op aarde niet te overzien.  Het is dus hoog tijd om te handelen, en de daad bij het woord te voegen.

Het goede nieuws is trouwens dat iedereen een steentje bij kan dragen. Meer zelfs. Wie slim is, kan rijker worden van de klimaatverandering. Zo organiseren we provinciale groepsaankopen voor dak- en zoldervloerisolatie, spouwmuurisolatie, ramen en foto-voltaïsche zonnepanelen. Op een jaar tijd ontvingen we zo’n 4.157 aanvragen en stond de teller op ruim 500 uitgevoerde of geplande realisaties. Burgers beseffen maar al te goed dat ze door de energetische renovatie van hun huis niet alleen de CO₂-uitstoot van hun woning naar beneden halen, maar ook op besparen hun energiefactuur en het comfort én de waarde van de woning doen stijgen. Met de provinciale groepsaankopen hangt ook degelijke informatie samen. Zo halen we drempels voor het uitvoeren van energiebesparende investeringen weg. Finaal zorgen we ervoor dat de klant het beste product krijgt tegen een goede prijs.

Meer bestuurlijke verrommeling na de hervorming van de provincies?

Er zijn dezer dagen meerdere kandidaten van N-VA voor de provincieraadsverkiezingen die beweren dat ze ervoor gezorgd hebben dat er in de provincies voortaan ‘minder postjes te pakken zijn’. Daarmee zeggen ze een antwoord te hebben geboden op de roep om efficiënter – met minder middelen – en effectiever – doelgerichter – te gaan besturen. Maar is dat wel correct? Klopt het dat met de huidige hervorming van de provincies een einde is gekomen aan de bestuurlijke verrommeling in Vlaanderen? Is dat niet eerder fake news?

De provincie Vlaams-Brabant, bestaat die nog?

Zo stilaan realiseren de Vlaams-Brabanders zich dat ze op 14 oktober 2018 ook zullen moeten gaan stemmen voor de samenstelling van een nieuwe provincieraad. De provincies bestaan immers nog wel degelijk. De provincies zijn het oudste bestuursniveau in België. Ze ontstonden toen Franse revolutionairen in 1795 de Nederlanden opdeelden in departementen. Ten tijde van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) werden de departementen provincies. In 1831 bevestigde de Belgische Grondwet het bestaan van de provincies. Tot de staatshervorming in 1970 waren de provincies het enige bestuursniveau tussen de federale overheid enerzijds en de gemeenten anderzijds.

Brussels Airport lonkt steeds naar meer vrachtvervoer, ondanks overlast en vervuiling

(Dit bericht verscheen als opiniestuk in Knack op 9 september 2018.)

De Belgische luchthaven voert een charmeoffensief om meer passagiers en vrachtverkeer uit de buurlanden aan te trekken. ‘Vrachtvliegtuigen vervuilen meer en veroorzaken geluidshinder. Zou het niet van burgerzin getuigen indien Brussels Airport zichzelf een grens oplegt?’, schrijven Brussels volksvertegenwoordiger Bruno De Lille en Tie Roefs.

Het Festival Mundial in Tilburg heeft een nieuwe podiumsponsor: Brussels Airport. Voetbalclub Willem II uit Tilburg heeft ook een nieuwe shirtsponsor. U raadt het vast al: Brussels Airport. Waarom kiest onze nationale luchthaven voor een lokaal muziekfestival en een middenmoter uit de Nederlandse eredivisie, hoor ik u denken? Het neefje van de CEO staat er op het podium of op het veld misschien? Toch niet.

Met leerkrachten valt of staat de toekomst!

Afgelopen week zijn weer ruim 70.000 Vlaams-Brabantse leerlingen naar het middelbaar onderwijs getrokken, en ongeveer 65.000 leerlingen naar het basisonderwijs. Ook het provinciaal onderwijs opende opnieuw de deuren. In het schooljaar 2016-2017 volgden 1.191 Vlaams-Brabantse kinderen en jongeren er les. De provincie Vlaams-Brabant richt nog altijd twee middelbare scholen met voornamelijk TSO- en BSO-richtingen en een basisschool in. Het gaat over het PISO in Tienen, De Wijnpers in Leuven en De Sterretjes in Tienen. Als het van mij afhangt, dan stellen we de komende jaren talentontwikkeling centraal. We willen vermijden dat jongeren afzwaaien zonder diploma. We vinden het belangrijk dat jongeren mondige burgers worden die met veel gezonde bagage het leven tegemoet gaan.

Weg met de diabolotaks

(Dit stuk verscheen op 4 juli 2018 op Knack MoneyTalk)

Het zijn de treinreizigers die betalen voor het ontlasten van het wegennet. Dat zeggen federaal parlementslid Stefaan Van Hecke en Tie Roefs, gedeputeerde voor leefmilieu in Vlaams-Brabant.

Feest! Brussels Airport blaast vandaag zestig kaarsjes uit. Er zal zeker worden getoost op de ontsluiting van de luchthaven via het spoor. Reizigers kunnen niet alleen vlot sporen naar de luchthaven. De luchthaven wordt ook een heuse multimodale hub, waar busreizigers bijvoorbeeld op de trein overstappen zonder dat er nog een vliegtuig aan te pas komt.

Maar dat sporen naar de luchthaven gebeurt bij menig treinreiziger met een wrang gevoel. Wie sinds 2012 spoort naar de luchthaven en dus de duurzame kaart trekt, moet daarvoor een belasting betalen. Spoor je van Leuven naar de luchthaven, dan betaal je 9,30 euro. Meer dan de helft van dat bedrag, 5,34 euro, is de zogenoemde diabolotaks. Geld dat terugvloeit naar Northern Diabolo nv, de firma de spoorlijn heeft aangelegd. Hoe cynisch is dat? Het zijn dus de treinreizigers die betalen voor het ontlasten van het wegennet.