En waarom zouden gedeputeerden niet met een Fiat rijden?

Eén van de punten op de provincieraad van Vlaams-Brabant van afgelopen dinsdag 5 november 2019 ging over de aankoop van nieuwe wagens. Om ervoor te zorgen dat oude dieselwagens vervangen worden door benzinewagens, plug-in hybride wagens of zelfs elektrische voertuigen, besliste de provincieraad dat de provincie toetreedt tot een raamovereenkomst van de Vlaamse overheid voor de operationele lease van personenwagens en lichte vrachtwagens.

Als Groenen onderschrijven we uiteraard het belang om het oude wagenpark te vervangen door nieuwe en schonere voertuigen. Maar in de inleidende tekst bij het besluit over de raamovereenkomst staat dat “jaarlijks 75.000 euro voorzien wordt voor de leasing van directiewagens van de vier gedeputeerden en de provinciegriffier”. Daar moesten wij toch wel even van slikken. Net als collega Louis Tobback trouwens, hoewel die zich ook meteen verontschuldigde met: “waarmee ik niet wil zeggen dat ik bekrompen ben en vind dat de gedeputeerden allemaal in een Fiat moeten rijden”.

75.000 euro maal zes, de termijn van een normale legislatuur, dat zou zomaar liefst even 450.000 euro zijn, enkel en alleen voor de wagens van de gedeputeerden en de provinciegriffier? Bijna een half miljoen euro! Dat is hetzelfde budget waarmee we in de vorige legislatuur alle klimaatprojecten van één begrotingsjaar financierden.

Anders gaan wonen langs Hoogwaardige Openbare Vervoer (HOV)-assen!

Mijn vader en moeder reden destijds veel kilometers met de auto om hun vier kinderen naar allerlei buitenschoolse activiteiten in de stad te brengen. Zelfs bij het uitgaan pikte mijn moeder ons soms ’s nachts op met de wagen. Ik prijs me gelukkig dat ik dat vanwege de nabijheid van alles maar zelden voor mijn eigen kinderen moet doen. Maar ik leer eruit hoe belangrijk het is om woonkernen aan te sluiten op zogenaamde Hoogwaardige Openbare Vervoer (HOV)-assen. We moeten ernaar streven om alle bijkomende woningen te bouwen rond haltes op HOV-assen. Rond die haltes ontwikkelen zich idealiter ook voorzieningen zoals winkels, lokale ontspanningsmogelijkheden en zelfs kleinschalige werkgelegenheid. Via een HOV-as kan je je makkelijk met de snelbus, tram of trein van de ene plek naar de andere verplaatsen.

 

Verschillende ideeën voor HOV-assen in Vlaams-Brabant liggen nu al op tafel. Zo zijn er in het kader van Brabantnet plannen voor een sneltram vanuit Willebroek die slechts zes stopplaatsen telt vóór de Brusselse Ring. Deze tram zou tijdens de spits om de tien minuten rijden en in de daluren en op zaterdag en zondag om het kwartier. Tot het Noordstation in Brussel bedraagt de reistijd 19 minuten vanuit Meise, 26 minuten vanuit Londerzeel en 32 minuten vanuit Breendonk. Die haltes zullen verknoopt zijn met een fietsnetwerk en lokale buslijnen en uitgerust zijn met voldoende pendelparking. Op eenzelfde wijze houdt de beoogde HOV-lijn tussen Diest en Leuven in het kader van Regionet slechts drie keer halt in Bekkevoort, drie keer in Tielt-Winge en één keer in Lubbeek. Dat is dus véél minder dan een bus die pakweg om de 200 meter halt houdt. Die beperking is nodig om een snelle connectie met de feitelijke eindbestemmingen te kunnen garanderen. Op de knelpunten garandeert een eigen bedding dat de sneltram niet mee in de file staat.

Voorrang aan de stappers en de trappers in Vlaams-Brabant!

Ik trap wellicht een open deur in als ik stel dat de auto vandaag nog steeds de logica van onze verplaatsingen domineert. Maar nergens in Vlaanderen of België is het zo erg als in Vlaams-Brabant. De helft van alle files in Vlaanderen situeerde zich in 2016 naar en rond Brussel en Vlaams-Brabant, goed voor ongeveer zeventig kilometer fileleed per dag.

Brussels Airport lonkt steeds naar meer vrachtvervoer, ondanks overlast en vervuiling

(Dit bericht verscheen als opiniestuk in Knack op 9 september 2018.)

De Belgische luchthaven voert een charmeoffensief om meer passagiers en vrachtverkeer uit de buurlanden aan te trekken. ‘Vrachtvliegtuigen vervuilen meer en veroorzaken geluidshinder. Zou het niet van burgerzin getuigen indien Brussels Airport zichzelf een grens oplegt?’, schrijven Brussels volksvertegenwoordiger Bruno De Lille en Tie Roefs.

Het Festival Mundial in Tilburg heeft een nieuwe podiumsponsor: Brussels Airport. Voetbalclub Willem II uit Tilburg heeft ook een nieuwe shirtsponsor. U raadt het vast al: Brussels Airport. Waarom kiest onze nationale luchthaven voor een lokaal muziekfestival en een middenmoter uit de Nederlandse eredivisie, hoor ik u denken? Het neefje van de CEO staat er op het podium of op het veld misschien? Toch niet.

‘Op mijn bus moet iedereen zich goed voelen!’

Cindy Caudron werkt als chauffeur bij Keolis, een busbedrijf dat in onderaanneming ritten voor vervoersmaatschappij De Lijn verzorgt. Cindy rijdt in Leuven en Brussel. Ze werd geadopteerd toen ze zeven maanden oud was en groeide op in Vlaams-Brabant.

Cindy (l.): “Bij een eerste ontmoeting zien sommige reizigers mij inderdaad als ‘iemand van buitenlandse origine’. Maar zodra ze in de gaten krijgen dat ik in Vlaams-Brabant ben opgegroeid, vallen de barrières weg.”

50 ways to leave your lover

44 procent van de CO₂-uitstoot in onze provincie is afkomstig van transport, hoofdzakelijk van personenwagens. Als we de CO2-uitstoot willen terugdringen om als provincie klimaatneutraal te worden, moeten we dus inzetten op alternatieve, duurzame vervoersmiddelen en een performante infrastructuur. De auto aan de kant laten, moeilijk? Journalist Luc Vanheerentals geeft in zijn nieuwe boek Fifty Ways to Leave Your Car, Duurzame alternatieven voor de auto, tips voor een autoloos leven. De titel verwijst naar het nummer van Paul Simon, Fifty Ways to Leave Your Lover uit 1975. Net zoals er vijftig manieren bestaan om afscheid te nemen van een lief, zijn die er ook voor wie de innige liefdesverhouding met zijn auto wil stopzetten. De tekst van Simon’s nummer kan daarbij helpen.

Journalist Luc Vanheerentals

Luc, je boek bevat vijftig aanbevelingen voor een autoloos beleid, vijftig aanklachten tegen de auto, vijftig tips voor een leven zonder eigen auto en vijftig getuigenissen van mensen die autoloos door het leven gaan. Vanwaar het idee om een boek te schrijven over een autoloos leven?

Ik heb zelf nooit een auto gehad en nooit achter het stuur gezeten. Dat heb ik al talloze keren moeten uitleggen aan anderen. Vroeger bekeek men je alsof je  sociaal zwaar gehandicapt was. Ik werd dat zo beu dat ik besloot er een boek over te schrijven. Ik wou andere mensen zonder auto de kans geven hun verhaal te doen, maar ook de ‘autoverslaafden’ met de neus op de feiten drukken. Hoe je het ook draait of keert, het massale autogebruik brengt op verschillende vlakken zware schade toe aan onze samenleving.

Hoe kan je als professioneel journalist zonder auto door het leven gaan?

Het ene CNG-gas is het andere niet!

Elke week buig ik me over een pak milieuvergunningen. Dat lijkt saai, maar dat is het zeker niet. Achter elke vergunning gaat immers een verhaal schuil. Vorige week verleende ik als verantwoordelijke gedeputeerde bijvoorbeeld een milieuvergunning aan Fluxys voor de werking van twee compressiestations in Herent.

Over voetbalstadions en klimaat…

Vanavond gaat de match van de Rode Duivels door in het stadion van Toulouse. Dat stadion werd gebouwd in 1937. Het stadion biedt plaats aan 40.000 bezoekers. Het is dus min of meer de maat van ‘Stamford Bridge’ waar voetbalclub Chelsea thuis is. In 2012 bezocht ik ‘Stamford Bridge’ samen met mijn kinderen. Vooral mijn dochter is altijd geïnteresseerd geweest om naar de plekken te trekken waar de grote voetballers thuis zijn.